Een weekje als toerist, midterms en een heksenkete

Na vier weken niks van me te hebben laten horen via deze site leek het me wel weer eens tijd om een stuk te schrijven. De laatste weken heb ik het eigenlijk best druk gehad. Het was namelijk een periode met de midterms en ik moest daarvoor stiekem toch nog aardig was studeren. Maar daarover straks meer. Eerst even de leuke dingen van de afgelopen tijd.

In de laatste week van oktober is Eefje langs geweest. Het was erg leuk om elkaar na twee maanden weer te zien. We hebben een week van elkaar en Istanbul kunnen genieten. Toen ik haar Istanbul liet zien realiseerde ik me hoe leuk het is dat je een stad als deze zo goed kent. Ik kon wat dingen laten zien en af en toe ook wat verhalen vertellen over de stad en speciale plekken in de stad. We sliepen in een klein hotel in Sultanahmet (het toeristisch gedeelte) met een ontbijtzaal met uitzicht op zee. Dit heeft overigens ieder hotel of hostel in deze buurt, dus zo speciaal is dat niet. Ik vond het af en toe grappig, maar meestal verschrikkelijk irritant om als een echte toerist behandeld te worden. Als twee echte toeristen zijn we dus in de Aya Sofia, blauwe moskee, grand bazaar en andere toeristische bezienswaardigheden geweest. Ook de universiteit, het Aziatische gedeelte van Istanbul, een lange boottocht over de Bosporus en een dagje naar een van de Princess Islands ontbraken niet. Verder probeerde ik natuurlijk veel indruk te maken met mijn Turks. Een keer was dat wel grappig. Dat was toen ik met een kerel van een kebabtent in het Turks over Eefje aan het praten was. Was wel lachen! Voor degenen onder jullie die een klein woordje Turks spreken, “Onun gözlerin çok güzel”. (ik hoop dat dit goed is, want ik heb al een tijdje niks meer aan mijn Turks gedaan. Mocht het niet goed zijn dan sta ik nu natuurlijk gigantisch voor…... Beetje tof doen en het dan verkeerd opschrijven!)

Het is nu al weer twee weken geleden dat ik haar weer heb weggebracht naar het vliegveld. In die tussentijd heb ik eigenlijk vooral gestudeerd en wat rustige avondjes gehad hier in (de buurt van) de Superdorm/universiteit of in de stad. Voor de ontspanning heb ik in het weekend natuurlijk ook een avondje Taskim meegepakt. Eigenlijk is het hier de laatste weken dus vrij rustig en normaal geweest.

Ik vond het wel apart om midterms te hebben. Hierdoor is het allemaal een stuk schoolser. Het lijken wel een soort van repetities op de middelbare school. Ik vind dat een beetje apart voor op een universiteit. Voor sommige vakken heb ik zelfs twee midterms. Een voordeel van de midterms is wel dat ik straks tijdens de final exams niet alles in een keer in mijn hoofd hoef te stampen. Het is namelijk best wel veel. Omdat deze universiteit bekend staat als de beste van Turkije (Turkse studenten moeten na hun eindexamen op de Middelbare school nog een ander examen doen en alleen de beste 3000 of zoiets komen in aanmerking om hier te studeren) was ik erg benieuwd naar het niveau. Dit verschilt heel erg per vak. Het vak wat ik volg over de politiek en samenleving in het Midden-Oosten is erg pittig en we moeten er ook heel veel voor lezen. Maar gelukkig is het ook heel interessant. Wat wel jammer is, is dat de docent voor dit vak nogal met zichzelf bezig is en alleen maar interessant aan het doen is over zichzelf en dus niet echt met college geven bezig is tijdens de colleges. Verder heb ik het idee dat vooral de hoeveelheid stof heel groot is en dat het niveau ongeveer gelijk is of iets lager ligt dan wat ik gewend ben van de Bachelorvakken die ik in Tilburg heb gedaan.

Wat ook echt supermooi was, is dat ik vorige week voor het eerst in mijn leven naar een Champions League wedstrijd ben geweest. De wedstrijd die ik gezien heb was Fenerbahçe – PSV. Nou ja, gezien heb, eigenlijk heb ik niet zoveel van de wedstrijd kunnen zien. Er wordt altijd gezegd dat Europese wedstrijden bij Turkse voetbalclubs heel sfeervol zijn en dat het stadion verandert in een grote heksenketel. Dat klopt dus. De supporters staan gedurende de hele wedstrijd en warming op letterlijk op hun stoeltjes te springen en te zingen.
Ik ben samen gegaan met drie andere Nederlanders en mijn Turkse huisgenoot. Hij zat alleen ergens anders in het stadion met zijn eigen vrienden omdat wij kaarten voor een ander vak hadden gekocht. Mijn huisgenoot wilde er op tijd zijn, en dat betekent hier ongeveer 2,5 uur voor de wedstrijd. We hebben nog even een Big Mac naar binnen gewerkt en zijn in de rij gaan staan. Ik begreep toen ook waarom hij graag op tijd aan wilde komen. Er waren vier poortjes voor de hele tribune achter het doel waar ongeveer 10.000 supporters op kunnen! 1,5 uur van te voren zaten we dus in het stadion. We voelden ons als vier Nederlanders tussen de nogal fanatieke Turken toch wel een beetje in het hol van de leeuw. Om een beetje in de smaak te vallen vertelden we dat we Feyenoord supporters waren (om te zeggen dat we voor Ajax waren konden enkelen van ons niet over ons hard verkrijgen, dat snappen jullie wel). Achteraf bleek Feyenoord ook beter in de smaak te vallen vanwege Pierre van Hooijdonk die bij zowel Feyenoord als Fenerbahçe heeft gespeeld. We werden dus snel echte vrienden van de mensen naast ons (je bent hier namelijk nogal snel een vriend). Ik kan nu wel een hele pagina vol schrijven met mooie dingen die de supporters van Fenerbahçe allemaal deden, maar dat lijkt me wat overdreven. Ondanks de teleurstellende uitslag voor PSV was het een hele mooie ervaring en een hebben we echt een topavond gehad.